Λυσασμένοι οι Οθωμανοί είναι έτοιμοι να μπουκάρουν στην Κωνσταντινούπολη και ο κόσμος έχει κλειστεί στην Αγία Σοφιά και κλαίει. Λέμε τι έγινε. Οι πολίτες της αυτοκρατορίας, ουδεμία σχέση με Σπαρτιάτες και Αθηναίους της κλασικής αρχαιότητας, το ‘χουν ρίξει σε ατέλειωτους ψαλμούς και προσευχές, ζητώντας τη βοήθεια του Θεού. Ο Αλάχ, όμως, κι αυτό λέει ο αποδυτηριάκιας, ήταν ενάντια στους Βυζαντινούς, όχι τόσο υπέρ των Τούρκων.
Το Βυζάντιο, μια πολυεθνική δύναμη έχει σαπίσει. Έχει τελειώσει τον κύκλο του εδώ και δυο αιώνες, τουλάχιστον. Ζήτημα χρόνου η κατάρρευση. Ποια κερκόπορτα, και ποια προδοσία την αποφράδα ημέρα. Σιγά, ωρέ, ότι χάθηκε το ματς από μια πόρτα.
Ο Σπαρτιάτης και ο Αθηναίος ήταν πρώτοι στη μάχη. Οι ίδιοι, όχι άλλοι, όχι δούλοι και λεγεωνάριοι, φοράγανε τα κατσαρόλια, από το κεφάλι μέχρι τους αστραγάλους, και πολεμούσαν σα λιοντάρια. Άσε τους Σπαρτιάτες, που ζούσαν σε μια περίεργη σκοτεινή κοινωνία και, δοσμένοι στον πόλεμο ψυχή και σώμα, ήταν όλοι ίδιοι. Και οι Αθηναίοι, αυτές οι χαμούρες, είτε ήταν βιομήχανοι και εφοπλιστές, είτε μπάρμαν και τηλεπαρουσιαστές, επιτόπου έπαιρναν θέση στη πρώτη γραμμή της μάχης.
Τέτοιο αδελφάτο σαν τους Βυζαντινούς δεν έχει ματαδεί η Ιστορία.
apodytiriakias.gr
