“Στρατηγέ, ο αγώνας σας με γοήτευσε και αποτέλεσε παράδειγμα για την απελευθέρωση της Πατρίδας μου. Συγχαρητήρια, Εύχομαι η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη να βασιλεύσουν επιτέλους στον κόσμο”. Λόγια απο επιστολή του Φιντέλ Κάστρο πρός τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή. Οταν ένας Φιντέλ Κάστρο σου λέει κάτι τέτοιο δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τον πατριωτισμό του Γρίβα.
Υπάρχουν βέβαια και άλλες απόψεις για τον Γρίβα αλλά στην πραγματικότητα όμως δεν τον ακουμπά κανένας, όπως και τον Μακάριο εξάλλου, απλά λέγονται διάφορα χωρίς όμως να υπάρχουν στοιχεία ή ντοκουμέντα. Όταν ενα νησί ολόκληρο είναι χωρισμένο σε Γριβικούς και Μακαριακούς μην ψάχνεις το παρακάτω γιατί άκρη δεν θα βγάλεις.
Γεννήθηκε στη Χρυσαλινιώτισσα, στην επαρχία Λευκωσίας της Κύπρου σα σήμερα 5 Ιουλίου 1897 και μεγάλωσε στο χωριό Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου. Το 1916, κατατάχθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1919 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού του πεζικού.Πήρε μέρος σε μάχες της Μικράς Ασίας, παρασημοφορήθηκε με το χρυσό μετάλλειο ανδρείας και πολεμικό σταυρό. Σπούδασε στην Ελληνική ακαδημία πολέμου με άριστα και διορίστηκε καθηγητής στη σχολή Ευελπίδων. Στο Β΄παγκόσμιο πόλεμο ζήτησε και πήγε στο Αλβανικό μέτωπο και εκτέλεσε χρέη επιτελάρχη. Τέλη του 1940 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη. Στην κατοχή ίδρυσε στην Αθήνα την αντικομμουνιστική οργάνωση Χ. Το 1946 παραιτείται με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, μετέβη μυστικά στην Κύπρο με το ψευδώνυμο Διγενής και ίδρυσε την ΕΟΚΑ, της οποίας ήταν και ο στρατιωτικός αρχηγός και ενώ πολιτικός αρχηγός της ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, με στόχο την εκδίωξη των Βρετανών από το νησί και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η Βασιλική Ακαδημία Αθηνών απένειμε στον Γρίβα το Χρυσό Μετάλλιο, την ύψιστη τιμή απ’ όσες διαθέτει, κατά την πανηγυρική της συνεδρία της 24ης Μαρτίου 1959. Μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960, ο Γρίβας συνέχισε να αποτελεί ουσιαστικό παράγοντα των εξελίξεων. Αναχώρησε για την Ελλάδα, όπου έγινε δεκτός με μεγάλες τιμές, του απονεμήθηκε ο βαθμός του στρατηγού εν αποστρατεία και ανακηρύχθηκε ομόφωνα από την Ελληνική Βουλή άξιο τέκνο της πατρίδος. Το καλοκαίρι του 1971, όταν οι σχέσεις του Μακαρίου με τη δικτατορία των Συνταγματαρχών είχαν ενταθεί, επέστρεψε κρυφά στην Κύπρο και ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β’, η οποία στελεχώθηκε κυρίως από πρώην άνδρες της ΕΟΚΑ και νέους που πίστεψαν ότι με τη δυναμική δράση θα πειθόταν ή θα εξαναγκαζόταν ο Μακάριος να ακολουθήσει τη γραμμή της ένωσης. Τελικά το μόνο που επετεύχθη ήταν η διχοτόμηση της Κύπρου μετά την τουρκική εισβολή του Ιουλίου 1974 παρά η ένωση με την Ελλάδα. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στο κρησφύγετο του στη Λεμεσό στις 27 Ιανουαρίου το 1974.
