Με το που ερχόταν το καλοκαίρι παλιά αρχίζαμε και σχεδιάζαμε τις διακοπές. Πριν ακόμα κλείσουν τα σχολεία, το ρίχναμε στη μελέτη για τα νησιά. Να δούμε τι πράμα απο την Ευρώπη κυκλοφορεί. Με τους υπνόσακους και κάποια άλλα απαραίτητα αρχίζαμε το ταξίδι. Με τρένα και με πλοία. Να φύγουμε απο τα μέρη μας, απο τα έτσι πρέπει και οχι αυτό, γιατί, τι θα πούν οι γειτόνοι. Φοβερά πράγματα. Κατεβαίναμε στα νησιά και αμέσως πιάναμε δουλειά. Να καμακώσουμε τις γκόμενες απο τα Ευρώπας. Στον αγώνα, απο το πρωί στις παραλίες, μέχρι το άλλο πρωί που μας έβρισκε το ξημέρωμα στα καλοκαιρινά κλάμπ. Να φύγουμε απο την πόλη μας να πάμε κάπου που δεν μας ξέρει κανένας, να δράσουμε ελεύθερα. Πηδούσαν οι νέοι οι νέοι της εποχής του 70-80. Καμμιά σχέση με τους σημερινούς. Χωρίς κινητά και τάμπλετ. Εκεί στο καμάκι, στο απο πίσω στο κοντό και στο σπικάρισμα. Ο σκοπός ένας, να κάνουμε σχέσεις, να ερωτευθούμε. Σήμερα οι νέοι δεν ενδιαφέρονται για τα κορίτσια. Δεν έχουν γκόμενες τα αγόρια και τα κορίτσια δεν έχουν γκόμενους. Κι΄αν έχουν περισσότερο την βρίσκουν με το κινητό παρά με το φίλο τους. Δεν κάνουν καμάκι οι νέοι σήμερα. Δεν δίνουν αγώνα σαν τον αγώνα που δίναμε παλιά εμείς. Δεν επικοινωνούνε, δεν ερωτεύονται, δεν πηδάνε . Ερωτευμένοι είναι με την τεχνολογία σε τέτοιο βαθμό που δεν βρίσκουν χρόνο για τίποτα άλλο.
