Το 1977 στην τελευταία του Λυκείου στο πρακτικό, είχα μια φιλόλογο καθηγήτρια η οποία είχε μεγάλη αδυναμία στον Καβάφη. Μας μιλούσε συχνά για τον Καβάφη και πολλές φορές διάβαζε και ποιηματά του με ένα χαρακτηριστικό τρόπο φιλόλογου καθηγητή που εμείς νομίζαμε τον είχε μέσα και ήταν ερεθισμένη. Τέτοια εποχή το 1977 είχε πραγματοποιηθεί και μια μεγάλη απεργία, η οποία κράτησε πάνω απο ένα μήνα και η αυτή η φιλόλογος ήταν απεργοσπάστης. Προσωπικά, δεν είχα δώσει παρών σε κανένα μάθημα δικό της στην διάρκεια της απεργίας. Εφτασαν οι εξετάσεις, είχα κάνει και τα χαρτιά μου να πάω Ρουμανία για να σπουδάσω Γυμναστική Ακαδημία με ειδικότητα στο ποδόσφαιρο. Στα Αρχαία, η φιλόλογος με έκοψε για τον Σεπτέμβρη. Το ήξερα και μιάς και ηταν της εκκλησίας, το προσπαθήσαμε και με τον Δεσπότη μιάς και εμείς σαν οικογένεια είμασταν της εκκλησίας να μου βάλει ένα 10 να περάσω, Με τίποτα η κυρία. Δεν γίνεται να ξεχάσω την εν λόγω καθηγήτρια και την αδυναμία της, τον Καβάφη που μας τον διάβαζε λες και τον είχε μέσα. Ας με συγχωρέσουν οι φιλόλογοι και η κόρη μου μιάς είναι και αυτή φιλόλογος, ιστορικός αρχαιολόγος. Για τον Καβάφη ξεκίνησα να γράψω που γεννήθηκε και πέθανε σαν σήμερα 29 Απριλίου το 1933 και κατέληξα αλλού. Στο επόμενο αποδυτηριάκι λοιπόν για τον Καβάφη, την μεγαλη αδυναμία της καθηγήτριας που με έκοψε στα αρχαία και άλλαξε όλη τη ρότα της ζωής μου γιατί στην συνέχεια είχε απαγορευθεί η μετάβαση για σπουδές στο εξωτερικό με κάποιες νομοθεσίες. Πολλές φορές, θέλησα να την τρακάρω στην πλατεία να της πώ ένα χεράκι, αλλά μετά το μετάνιωσα.
