Υπήρξε ένας από τους πλέον διακεκριμένους ζωγράφους της εποχής του. Έζησε και εργάστηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Βενετία. Βασιλείς και άλλοι ευγενείς απο την Ιταλία του έλεγαν, τι θέλει να τους ζωγραφίσει και η φήμη του, εξαπλώθηκε πέρα απο την Ιταλία. O Τιτσιάνο Βετσέλλιο, Ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης, πέθανε σα σήμερα 27 Αυγούστου το 1576. Από τη νεαρή του ηλικία μαθήτευσε στη Βενετία κοντά στον καλλιτέχνη μωσαϊκών Σεβαστιανό Τζουκάτο και αργότερα στο εργαστήριο του Τζιοβάνι Μπελίνι. Εκεί απέκτησε φιλίες με άλλους συναδέλφους του, όπως τον Τζιορτζόνε, το ντε Σερινάλτα, το Λότο και το Σεβαστιανό Λουτσιάνι, που μαζί έμελλε να αναμορφώσουν και να αναδείξουν την τεχνοτροπία της βενετικής σχολής. Μετά το θάνατο μάλιστα του Μπελίνι και του Τζιορτζιόνε επιβλήθηκε ως ο κορυφαίος εκπρόσωπος της ζωγραφικής στη Βενετία και ανέλαβε να τελειώσει τα μισοτελειωμένα τους έργα. Από το 1500 μέχρι το 1516 ήρθε σε επαφή με τους μεγάλους εκπρόσωπους της καλλιτεχνικής αναγέννησης, ντα Βίντσι, Ντίρερ, Μαντένια, Κορέτζιο και Μιχαήλ Άγγελο. Από το 1516 μέχρι το 1530 ο Τιτσιάνο προσλήφθηκε ως επίσημος ζωγράφος του αυτοκράτορα Καρόλου Κουίντου. Κατά την περίοδο αυτή τα έργα του αποτελούν αληθινά αριστουργήματα της ζωγραφικής τέχνης: “Ανάληψη”, “Η Παρθένος”, “Ο Άγιος Φραγκίσκος”, “Ο δωρητής”, “Η Ανάσταση” κ.ά. Από το 1526 μέχρι το 1530 ζωγράφισε τα κλασικά έργα του “Παρθένος του Πιζάρο” και το “Μαρτύριο του αγίου Πέτρου”, που καταστράφηκε το 1876, αλλά αντίγραφό του βρίσκεται στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι. Αληθινό ύμνο για τη γυναικεία ομορφιά αποτέλεσαν τα έργα του “Η λατρεία της Αφροδίτης”, “Βάκχος και Αριάδνη”, “Η αναδυόμενη Αφροδίτη” και “Φλόρα”, που βρίσκονται στα μουσεία της Μαδρίτης, Παρισιού, Ντάρμστατ, Λονδίνου και Φλωρεντίας (Ουφίτσι). Κατά το 1545 ο Τιτσιάνο πήγε στη Ρώμη και δεν έπαυσε να δημιουργεί. Το 1576 προσβλήθηκε από χολέρα και πέθανε. Δεν είναι εξακριβωμένο αυτό που υποστηρίζεται, ότι από το ατελιέ του Tiziano Vecellio είχε περάσει σα μαθητής του, ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος.
