Γράφει στο romaleon.com ο Στέλιος Παπαμωυσέως.
Ο Κώστας Καϊάφας αποτελεί παρελθόν από την Ομόνοια από την Δευτέρα το βράδι, ο απόηχος όμως της παραίτησης αλλά και ο απολογισμός της παρουσίας του στον πάγκο των Πράσινων, είναι λογικό να συνεχίζεται και στις επόμενες μέρες.
Υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές απόψεις για το τι κατάφερε η όχι στην 19μηνη παρουσία του στον πάγκο της Ομόνοιας, ο για μια εικοσαετία γεμάτη πρώην παίκτης της και πλέον και πρώην προπονητής της.
Μπορούν να γραφτούν πολλά, αλλά αυτή δεν είναι η ουσία.
Η επόμενη μέρα είναι αυτή που ενδιαφέρει, η επιβάλλεται να ενδιαφέρει αυτούς που έχουν σχέση με την Ομόνοια.
Και θα πρέπει να ληφθούν τέτοιες αποφάσεις, που να επαναφέρουν την λαοφιλή ομάδα σε δρόμο επιτυχιών όπως αρμόζει στην ένδοξη ιστορία της.
Και είναι γεγονός, ότι το πρόβλημα στην Ομόνοια, δεν εστιάζεται στην φετινή και περσυνή περίοδο.
Υπενθυμίζω ότι η Ομόνοια, διανύει την χειρότερη ίσως 12ετια από της πρώτης παρουσίας στην ΚΟΠ το 1954.
Σε αυτό το διάστημα, πανηγύρισε μόλις 2 φορές το πρωτάθλημα που ήταν πάντα ο μεγάλος της στόχος.
Ποτέ προηγουμένως δεν έτυχε να έχει τέτοιο πενιχρό απολογισμό, με μόνη παρόμοια περίπτωση το διάστημα 1954 -66, όταν ήταν στις αρχές του κτισίματος της ομάδας που θα μεγαλουργούσε στην συνέχεια και ακόμη και τότε πανηγύρισε 2 πρωταθλήματα, τις περιόδους 1960-61 και 1965 – 66.
Τα αναφέρω αυτά για να τονίσω ότι δεν είναι πρόσφατο το πρόβλημα για τους Πράσινους αλλά δημιουργήθηκε πολύ προηγουμένως.
Και το δυστύχημα για την μεγάλη αυτή ομάδα είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της το οικονομικό αποτελεί ιεραρχικά το μεγαλύτερο αγκάθι στην πορεία της αγωνιστικά και όχι μόνο.
Για αυτό και ο κόσμος της έπαψε προ πολλού να είναι προσωπολάτρης, έβαλε και το απέδειξε εμπράκτως, πάνω από όλους την ομάδα και την κράτησε στην ζωή, παρά τα πολλά και σοβαρά προβλήματα που την ταρακουνούν.
Πως προχωρά η Ομόνοια είναι το μεγάλο ερώτημα.
Όποιος και να είναι ο νέος προπονητής, θα πρέπει με το καλησπέρα να πείσει άπαντες ότι ξέρει που ήρθε να δουλέψει και κυρίως να πει την αλήθεια για το τι στοχεύει τουλάχιστον στην φετινή περίοδο.
Θα πρέπει επίσης να γίνει η αναγκαία αυτοκριτική και από πλευράς συμβούλιου και από πλευράς παικτών γιατί είναι εμφανές ότι και οι δυο αυτές πλευρές φέρουν μεγάλη ευθύνη για το αγωνιστικό πρόσωπο που δείχνει η Ομόνοια που τις αρχές της περιόδου που πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, δεν είναι πρόσωπο ομάδας που πάει να πρωταγωνιστήσει.
Άρα, νηφάλια, ψύχραιμα και κυρίως άμεσα, θα πρέπει να παρθούν αποφάσεις τέτοιες που και το κακό κλίμα να αντιστρέψουν και την ομάδα να επαναφέρουν ομαλά σε πορεία που θέλει και οραματίζεται ο κόσμος της.
Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για άλλα λάθη γιατί πιθανόν αν επαναληφθούν, θα έχουν δυσμενείς επιπτώσεις όχι μόνο στην εξέλιξη της φετινής χρονιάς, αλλά πιθανότατα και για τα επόμενα χρόνια.
Η επόμενη μέρα λοιπόν για τους Πράσινους είναι πολύ σημαντική έως και καθοριστική για το άμεσο μέλλον τους, γενικά.
Ο Κώστας Καϊάφας αποτελεί παρελθόν από την Ομόνοια από την Δευτέρα το βράδι, ο απόηχος όμως της παραίτησης αλλά και ο απολογισμός της παρουσίας του στον πάγκο των Πράσινων, είναι λογικό να συνεχίζεται και στις επόμενες μέρες.
Υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές απόψεις για το τι κατάφερε η όχι στην 19μηνη παρουσία του στον πάγκο της Ομόνοιας, ο για μια εικοσαετία γεμάτη πρώην παίκτης της και πλέον και πρώην προπονητής της.
Μπορούν να γραφτούν πολλά, αλλά αυτή δεν είναι η ουσία.
Η επόμενη μέρα είναι αυτή που ενδιαφέρει, η επιβάλλεται να ενδιαφέρει αυτούς που έχουν σχέση με την Ομόνοια.
Και θα πρέπει να ληφθούν τέτοιες αποφάσεις, που να επαναφέρουν την λαοφιλή ομάδα σε δρόμο επιτυχιών όπως αρμόζει στην ένδοξη ιστορία της.
Και είναι γεγονός, ότι το πρόβλημα στην Ομόνοια, δεν εστιάζεται στην φετινή και περσυνή περίοδο.
Υπενθυμίζω ότι η Ομόνοια, διανύει την χειρότερη ίσως 12ετια από της πρώτης παρουσίας στην ΚΟΠ το 1954.
Σε αυτό το διάστημα, πανηγύρισε μόλις 2 φορές το πρωτάθλημα που ήταν πάντα ο μεγάλος της στόχος.
Ποτέ προηγουμένως δεν έτυχε να έχει τέτοιο πενιχρό απολογισμό, με μόνη παρόμοια περίπτωση το διάστημα 1954 -66, όταν ήταν στις αρχές του κτισίματος της ομάδας που θα μεγαλουργούσε στην συνέχεια και ακόμη και τότε πανηγύρισε 2 πρωταθλήματα, τις περιόδους 1960-61 και 1965 – 66.
Τα αναφέρω αυτά για να τονίσω ότι δεν είναι πρόσφατο το πρόβλημα για τους Πράσινους αλλά δημιουργήθηκε πολύ προηγουμένως.
Και το δυστύχημα για την μεγάλη αυτή ομάδα είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της το οικονομικό αποτελεί ιεραρχικά το μεγαλύτερο αγκάθι στην πορεία της αγωνιστικά και όχι μόνο.
Για αυτό και ο κόσμος της έπαψε προ πολλού να είναι προσωπολάτρης, έβαλε και το απέδειξε εμπράκτως, πάνω από όλους την ομάδα και την κράτησε στην ζωή, παρά τα πολλά και σοβαρά προβλήματα που την ταρακουνούν.
Πως προχωρά η Ομόνοια είναι το μεγάλο ερώτημα.
Όποιος και να είναι ο νέος προπονητής, θα πρέπει με το καλησπέρα να πείσει άπαντες ότι ξέρει που ήρθε να δουλέψει και κυρίως να πει την αλήθεια για το τι στοχεύει τουλάχιστον στην φετινή περίοδο.
Θα πρέπει επίσης να γίνει η αναγκαία αυτοκριτική και από πλευράς συμβούλιου και από πλευράς παικτών γιατί είναι εμφανές ότι και οι δυο αυτές πλευρές φέρουν μεγάλη ευθύνη για το αγωνιστικό πρόσωπο που δείχνει η Ομόνοια που τις αρχές της περιόδου που πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, δεν είναι πρόσωπο ομάδας που πάει να πρωταγωνιστήσει.
Άρα, νηφάλια, ψύχραιμα και κυρίως άμεσα, θα πρέπει να παρθούν αποφάσεις τέτοιες που και το κακό κλίμα να αντιστρέψουν και την ομάδα να επαναφέρουν ομαλά σε πορεία που θέλει και οραματίζεται ο κόσμος της.
Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για άλλα λάθη γιατί πιθανόν αν επαναληφθούν, θα έχουν δυσμενείς επιπτώσεις όχι μόνο στην εξέλιξη της φετινής χρονιάς, αλλά πιθανότατα και για τα επόμενα χρόνια.
Η επόμενη μέρα λοιπόν για τους Πράσινους είναι πολύ σημαντική έως και καθοριστική για το άμεσο μέλλον τους, γενικά.
