Στη Λιθουανία αξίζει να πάει κάποιος είπε ο αποδυτηριάκιας. Ηταν απο τα ωραιότερα ταξίδια το 1998 για το παιχνίδι του Απόλλωνα με την Εκράνας, άσχετα αν οι Λιθουανοί τώρα είναι εναντίον της Ελλάδας και δεν την θέλουν στην Ευρωζώνη. Καθένας κοιτάει το συμφέρον του λαού του. Το είπα αυτό. Ιστορίες πολλές, γέλιο μέχρι σκασμού. Ο φίλος μου ο Λιατάουρας τα φρόντιζε όλα. Ενας πανύψηλος Λιθουανός. Πέρασε μαζί μας μια χαρά. Είμαστε πρώτοι σε κάτι τέτοια. Στο Indigo club εκεί δίναμε παρόν όλοι. Disco club με το μπουκάλι Βότκα και Ουίσκι στις 18 λίρες τότε. Ολοι οι θαμώνες έπιναν δωρεάν δεν μπορούσαμε να μην κάνουμε το σιόου μας. Τι σκατά Κυπραίοι θα είμασταν μετά. Φυσύσε και η λίρα τότε. Είχε αξία, αλλά βλέπεις κάποιοι πολιτικοί την εξαφάνισαν για να εξυπηρετήσουν ξένα συμφέροντα. Για την Λιθουανία ο λόγος. Μια ιστορία σύντομη που μετά το παιχνίδι βρεθήκαμε καμμιά 10αριά, σ΄ενα εστιατόριο για φαγητό. Ηρθε το γκαρσόν και άρχισε να μας ρωτά έναν εναν τι θα πάρουμε. 10 άτομα απο 3 πιάτα ο καθένας, πρώτα, δεύτερα και τρίτα λές και είχαμε να φάμε απο την κατοχή. Χωρίς μπλοκάκι το γκαρσόν, να μας ακούει. Παραγγείλαμε και να φάμε και να πιούμε. Ολοι είπαμε αν θα μας φέρει τα μισά, θα είμαστε εντάξει. Πήγαινε ερχόταν οι τύπος και το κάθε πιάτο μπροστά απο αυτόν που το παρήγγειλε. Κάτι το φοβερό που δύσκολα να το συναντήσεις αλλού. Κάποιοι του έκαναν πρόταση να τον φέρουν στην Κύπρο να δουλέψει. Ετσι γκαρσόν δεν ξανασυνάντησα πουθενά αλλού. Φοβερή η μνήμη του. Για τον κόσμο το είπα και χθές. Υπέροχος. Το Βίλνιους πεντακάθαρο. Καμμία σχέση με τα χάλια τα δικά μας. Πράσινο παντού και περιποιημένο. Ούτε γόπα δεν έβλεπες στο δρόμο. Πολιτισμένος κόσμος και χωρίς πονηριά. Καμμία σχέση με κάποιους βαλκανικούς λαούς που το μυαλό τους είναι στο πώς θα κλέψουν. Δεν χρειάζεται να τους ονομάσουμε. Είναι γνωστοί. Αυτό το ταξίδι το συστήνει ο αποδυτηριάκιας. Αξίζει και τα λεφτά και όλα.
