Με πήρες όπως κανένας άλλος άνδρας έως τώρα. Κι εγώ σου έδωσα ό, τι δεν έδωσα ποτέ σ’ άλλον, σου έδωσα τον εαυτό μου. Αυτά τα είπε κάποτε η Εντίτ Πιάφ στον άντρα που ήταν ερωτευμένη μαζί του. Μεγάλη κουβέντα. Σπουδαία, που δεν την λές σε όλους. Ετσι κουβέντα μια φορά θα την πείς σε έναν και μοναδικό άντρα που πέρασε απο την ζωή σου. Στην αγάπη, στον έρωτα κάποια πράγματα δεν μπορείς να τα λές σε όλους, αλλά πάντα υπάρχουν κάποια που τα έχεις πεί σε έναν και μοναδικό. Δεν χωράνε εγωισμοί στον έρωτα, κάποια πράγματα οφείλεις να τα ομολογείς και να τα παραδέχεσαι, ακόμα κι΄αν είσαι άντρας και ο μεγαλύτερος γαμιάς. Ετσι στην ψύχρα και ωμά γιατί πάντα υπάρχει καποια γυναίκα για κάποιον άντρα που τον έκανε να νιώσει όπως ποτέ καμμιά άλλη. Που τον κόλλησε στον τοίχο και μπαινόβγαινε μέσα του χωρίς εκείνος να μπορεί να αντιδράσει. Με λίγα λόγια τον έκανε χαλκομανία, εκεί δηλαδή που τον κόλησε και δεν μπορούσε να πάει ούτε μπροστά ούτε πίσω. Χαλκομανία, όπως στολίζουν τα αυγά τώρα το πάσχα με χαλκομανίες. Μεγάλες κουβέντες αυτές και η Εντίτ Πιάφ όπως και πολλοί άλλοι τις παραδέχθηκαν μέσα απο διάφορες ιστορίες που έρχονται στο φώς της δημοσιότητας.
