Οταν είχα πληροφορηθεί για την μεταγραφή της Γκερέκου στη Ν.Δ, το μυαλό μου αμέσως πήγε στο τραγούδι του Νότη Σφακιανάκη, τα ποντίκια, με στιχουργό τον Βασίλη Παπαδόπουλο και συνθέτη τον Δημήτρη Καρδατζή. Το τραγούδι πρωτοακούστηκε το 2013. Λέει το τραγούδι στην αρχή Το καράβι όταν μπάζει ,τους καπεταναίους ρώτα, πριν αρχίσει να βουλιάζει, τα ποντίκια φεύγουν πρώτα.
Σε μια βάρκα να τρυπώσουν, σε μια τρύπα να κρυφτούνε, το τομάρι τους να σώσουν, κι ας τους άλλους να πνιγούνε. Κάπως έτσι την είδε την δουλειά και την έκανε, σαν ποντικός η κυρία Αντζελα Γκερέκου. Είδε το ΠΑ.ΣΟ.Κ που βούλιαζε, είδε και τον Γιωργάκη να κάνει κόμα, είδε τα νερά που έμπαζε το καράβι και σου λέει να φύγουμε να γλυτώσουμε να πάμε στη Ν.Δ να εκλεγούμε για να συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες στη βουλή. Αλλά δεν λογάριασε ότι εκεί ήταν ο Γκίκας, στέλεχος της Ν.Δ που είχε χάσει την έδρα στις προηγούμενες εκλογές για πολύ λίγους ψήφους. Δεν υπολόγισε ότι απο τις τρείς έδρες τις 2 θα τις έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ και τη μία η Ν.Δ με τον Γκίκα. Μάλλον ανάποδα τα υπολόγισε του καραβιού ο αρουραίος, που ναι μεν, εγκατέλειψε το καράβι όταν αρχισε να μπάζει νερά, αλλα δυστυχώς γι΄αυτή, δεν βρήκε πέτρα να πιαστεί όπως ο ποντικός στο τραγούδι του Σφακιανάκη. Αντίθετα η κυρία Γκερέκου έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε.
Έτσι μου ‘πε τις προάλλες, ένας ποντικός δυο μέτρα, που κατέβαινε τις σκάλες, γαντζωμένος σε μια πέτρα.
