Εχουν καταντήσει και οι παρελάσεις στην Ελλάδα ενα πανηγύρι. Οτι ακριβώς γίνεται στα πανηγύρια, στα χωριά, το ίδιο γίνεται και στις παρελάσεις. Να φορέσουμε τα πιο καλά μας, ρούχα και παπούτσια, να φτιάξουμε στο κομμωτήριο το μαλί και να βγούμε στην παρέλαση, στο πανηγύρι. Στόχος της κάθε γυναίκας του χωριού στο πανηγύρι, ήταν να κερδίσει τις εντυπώσεις, στρέφοντας ολα τα βλέμματα επάνω της και να καμαρώνει σαν γύφτικο σκερπάνι. Δηλαδή, περπατώ καμαρωτός και κορδωτός, όλο περηφάνια και αυταρέσκεια. Στις παλαιότερες εποχές, πριν την έλευση των μεταναστών, οι τσιγγάνοι ήταν αυτοί που πολύ συχνά δούλευαν στα χωράφια. Η εικόνα των εργατών που περπατούσαν με το σκεπάρνι στον ώμο πηγαίνοντας στη δουλειά είναι η ρίζα της έκφρασης, αφού το σκεπάρνι ήταν υπερυψωμένο και ξεχώριζε από μακριά. Αυτή την εικόνα, θέλουν να δείχνουν πλέον, πολλές καθηγήτριες στις παρελάσεις, φορώντας οτι καλύτερο διαθέτουν στην γκαρνταρόμπα τους για να στρέψουν ολα τα βλέμματα επανω τους. Εχασαν οι μαθήτριες με μεγάλο σκόρ διαφορά απο τις καθηγήτριες. Σήμερα στις παρελάσεις οι καθηγήτριες εχουν την τιμητική τους.
